Aanvaard elkaar daarom ter ere van God, zoals Christus u heeft aanvaard. (Romeinen 15:7)
Met het woord voor het jaar 2015 groet ik u allen aan het begin van de tweede maand van dit nieuwe jaar.
Het jaar is al moeilijk begonnen. De aanslagen in Parijs, op de redactie van het satiretijdschrift Charlie Hebdo en op een Joodse supermarkt, hebben ons opnieuw laten beseffen hoe kwetsbaar vrede en veiligheid ook in Europa zijn. Maar het is ook kenmerkend voor onze Europese samenleving en haar media, dat de 12 leden van de redactie uitbundig herdacht werden (absoluut terecht trouwens), maar dat de berichtgeving over de honderden mensen (ca. 2000), die in dezelfde week door de terreurorganisatie Boko Haram in Nigeria werden gedood, in het nieuws op één van de laatste plaatsen staat. Vele mensen hebben de laatste dagen voor een nieuwe golf van haat en geweld tegen islamitische medeburgers gewaarschuwd en gelukkig is die in Nederland voorlopig ook uitgebleven. Maar wat is in de harten van de mensen? Wat gaat in ons om, als wij op straat mannen tegenkomen die lange gewaden dragen en een baard of vrouwen met een burka waarvan bijna het gehele gezicht is bedekt? Ik geef het toe: soms denk ik er even overna of zij misschien bij de fanatische moslims horen. Het zaad van wantrouwen is gezaaid. In Duitsland gaan elke week tienduizenden de straat op om tegen een islamisering van het westen te protesteren. Gelukkig zijn er nog steeds méér mensen, die opkomen voor een open en diverse samenleving en voor tolerantie en gastvrijheid tegenover mensen, die niet op ons lijken.
Aanvaard elkaar daarom ter ere van God, zoals Christus u heeft aanvaard. (Romeinen 15:7)
Dat is natuurlijk allereerst tegen de leden van de christelijke gemeente gezegd. Het heeft in de eerste plaats betrekking op het aanvaarden van zusters en broeders in de gemeente. Zelf hebben wij in de discussie over homoseksuele relaties en de zegening daarvan meegemaakt, hoe moeilijk dat kan zijn.
Maar zou het niet ook ter ere van God zijn, die een ieder als zijn kind heeft geschapen, om elkaar te aanvaarden – ook al hebben wij andere overtuigingen, een andere etnisch-culturele achtergrond, een ander geloof en dus ook en ander beeld van God? Aanvaarden betekent niet, dat wij niet meer kritisch moeten zijn. Maar de ander met de ogen van God te zien, met de ogen van zijn liefde – dat is iets, wat misschien een passend medicijn kan zijn tegen haat, wantrouwen, angst en geweld. Ik wens u en ons een jaar, waar wij oefenen wat het betekent elkaar te aanvaarden, zoals Christus ons aanvaardt heeft – ter ere van God. Het heeft hem heel wat gekost en wij leven uit die liefde.
