Liturgisch handboek

In een deel van de Surinaamse EBG gemeenschap is het ook traditie in de huiselijke kring diensten te houden met Goede Vrijdag, Kerstnacht en Oudjaar. Mogelijk is deze gewoonte voornamelijk gegroeid in families die in wat verder gelegen gebieden (“op Boitie”) woonden en op Goede Vrijdag, in de Kerstnacht en met het Oudejaar genoodzaakt waren aan huis bij deze belangrijke vieringen stil te staan.

Een specifieke traditie van de Surinaamse gemeenten in onze kerkprovincie is de huisdienst. Zij vinden vooral plaats ter gelegenheid van verjaardagen (kroonjaren). Maar het intrekken in een nieuwe woning (huisinzegening), een huwelijksjubileum of andere blijde gebeurtenissen in het leven van een enkeling of een familie worden ook met een dienst in het huis van het gemeentelid of op een andere locatie gevierd.

Een Hernhutter begrafenisdienst is een dienst in twee delen. Het eerste gedeelte wordt in de kerk, resp. de aula, gehouden, het tweede gedeelte op de begraafplaats. Daarom wordt bijvoorbeeld in het eerste gedeelte geen zegen gesproken, maar alleen aan het eind van de dienst bij het open graf. In beide delen komen de herinnering aan het leven van de overledenen en de verkondiging van Gods woord bij elkaar.

Het gebed, het spreken met God, is kenmerkend voor de christelijke gemeente. Het is ook een onderdeel van eigenlijk elke bijeenkomst. De Broedergemeente kent enkele bijzondere tradities waarin het gebed een belangrijke rol speelt: De Uniteitsgebedswacht, Gebedsdagen en Gebedsgroepen.

Het zingen van zegenverzen heeft een lange traditie binnen het Gezangboek EBGN. Hoewel de Synode in 1983 slechts het zingen van zegenverzen bij de geboorte van een kind heeft besloten en in de kerkorde heeft laten opnemen, zijn er toch tal van momenten waarop de gemeente zingend om Gods Zegen kan vragen voor broeders en zusters in hun midden.